Okres PRL-u

Po wyzwoleniu Lubaczów był dotkliwie zniszczony, zdewastowany i wyludniony. W toku działań wojennych spłonęło około 100 budynków w Śródmieściu. W czasie okupacji powiat lubaczowski zniknął z mapy, a jego ziemie weszły w skład powiatów: Zamość, Biłgoraj i Rawa Ruska. Powiat został reaktywowany w drugiej połowie sierpnia 1944 roku. Wojewoda rzeszowski mianował starostą Andrzeja Bednarza, ludowca z Cewkowa, wicestarostą został Władysław Gustaw, nauczyciel związany z AK. W skład pierwszej Powiatowej Rady Narodowej, utworzonej w styczniu 1945 roku, weszło 38 radnych, do roku 1948 ich liczba wzrosła do 60. Przewodniczącym PRN byli kolejno: 1945/46 - Rudolf Daum, 1946 - Michał Pióro, 1947 - ks. Marian Lisowski, 1948 - Józef Argasiński. Powstały też Urząd Ziemski i Powiatowy Urząd Informacji i Propagandy. Granice powojennego powiatu zostały zmienione w stosunku do granic sprzed 1939 roku. Powiat utracił na rzecz ZSRR jedną gromadę (Hruszów) i jedną w części. Z powiatu jaworowskiego przyłączono 8 gromad (Gmina Wielkie Oczy), a z powiatu rawskiego przybyły 4 gromady (Werchrata, Dziewięcierz, Radruż, Prusie). Po tych zmianach powiat obejmował 1133 km2.

9 września 1944 roku powołano władze miejskie. Wkrótce potem powstały dalsze urzędy. Na założycielskim posiedzeniu Miejskiej Rady Narodowej wybrani zostali: Ignacy Argasiński, Józef Argasiński, Władysław Gorczyński, Jan Majkut, Karol Małecki, Józef Michalski, Michał Michalski, Piotr Michalski, Stanisław Michalski, Jan Niemiec, Antoni Szafrański, Jan Szpyt, Józef Tabaczek. Przewodniczącym MRN został Józef Argasiński. Organem wykonawczym Rady był Zarząd z burmistrzem. Funkcję tę do 1949 r. pełnili: Karol Małecki, Edward Sekulski, Jan Daraż, Bronisław Bielec. Sekretarzem Zarządu był Feliks Fusiński. Na swym pierwszym posiedzeniu w dniu 19 września 1944 roku MRN wydała pozwolenia na otwarcie 5 sklepów i jednej restauracji. Do końca 1944 roku było już czynnych 50 punktów handlowych (w roku 1939 było ich 192), usługowych i rzemieślniczych. W pażdzierniku zorganizowano służbę oczyszczania miasta. Od 15 grudnia działała Ochotnicza Straż Pożarna licząca 12 strażaków pod komendą Jana Argasińskiego.

Od 1 listopada 1944 uruchomiono I i II klasę gimnazjum prywatnego, zorganizowanego przez ks. Wiktora Hasa i Edmunda Argasińskiego. W końcu 1945 roku powstało Liceum Handlowe. W roku szkolnym 1947/48 w Lubaczowie uczyło się: w Szkole Podstawowej nr 1 - 320 uczniów, w SP nr 2 - 300, W Liceum Handlowym - 100, w Szkole Rolniczej - 20, w Prywatnym Gimnazjum i Liceum - 270.

We wrześniu 1944 roku uruchomiono tartak, a w październiku Urząd Pocztowo-Telekomunikacyjny. Uruchomiono także szpital. W maju 1946 r. Lubaczów liczył już 4986 mieszkańców, liczba ta do końca 1948 roku spadła do 4786 z powodu dalszej migracji ludności ukraińskiej na tzw. Ziemie Odzyskane.

Pierwszy sklep - towary mieszane - powstał w sierpniu 1944 roku przy ul. Kościuszki, otworzyli go Stanisław Złonkiewicz i Jan Małecki. Z początkiem 1945 roku powstały spółdzielnie "Społem" i "Rolnik", które utworzyły sieć placówek handlowych. Powstała prowizoryczna elektrownia. W 1947 roku powołano miejską, później Powiatową Bibliotekę Publiczną.

W II połowie lat pięćdziesiątych miasto zaczęło się ożywiać, a potem dość szybko rozbudowywać. Wybudowano kilka szkół, dom kultury (1961), dom handlowy, budynek Powiatowej Rady Narodowej (1957), banku i kilka innych. Od roku 1960, kiedy powstała Spółdzielnia Mieszkaniowa, zaczęły powstawać osiedla spółdzielcze. Najpierw rozbudowano osiedle przy ul. Legionów, w roku 1967 rozpoczęto budowę os. Słowackiego, w latach 80-tych powstały osiedla Unii Lubelskiej i Mickiewicza, na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych rozpoczęto budowę kontynuowanego do dziś os. Jagiellonów. Dookoła śródmieścia wyrosło kilka zespołów zabudowy indywidualnej.

W latach 48-49 wybudowano Państwową Roszarnię Lnu i Konopii. Początkowo przedsiębiorstwo prowadziło jedynie kontraktacje i skup lnu, jego odzieranie i zbywało go innym zakładom roszarniczym. W roku 1951 rozpoczęto budowę własnej roszarni. W dniu 19 października 1952 roku ruszyły maszyny Lubaczowskich Zakładów Roszarniczych. W latach 1953-1958 zakłady przerabiały len, a następnie słomę konopną i już w roku 1954 zatrudniały 298 osób, a wroku 1965 - 350 osób. W roku 1973 powstała na bazie LZR Fabryka Maszyn Włókienniczych - filia bielskiej "Befamy", a następnie w roku 1977 Zakład Maszyn Budowlanych Huty Stalowa Wola. W 1957 roku powstał Zakład Mleczarski, a w 1958 r. uruchomiono Zakłady Wyrobów Galanteryjnych - które zajęły budynki pokoszarowe przy ul. Kościuszki. W latach siedemdziesiątych oddano do użytku nowe hale z zapleczem socjalnym, biurowiec i budynek socjalny. Ze stanu zatrudnienia 235 osób w roku 1965, zakład rozrósł się do 720 zatrudnionych w roku 1980. W latach 60-tych powstał przy PGR w Nowym Siole niewielki zakład budowlano-remontowy, który w latach 70-tych rozwinał się w Przedsiębiorstwo Budownictwa Rolniczego z siedzibą w Lubaczowie. Zakład budował obiekty rolnictwa, oświaty, kultury, także mieszkania. W 1973 roku w zaadaptowanych budynkach magazynowych roszarni utworzono Zakład Odzieżowy "Jedność". W roku 1976 oddano do użytku Wytwórnię Wód Gazowanych, a w 1977 Zakład Masarni Mechanicznej. W latach osiemdziesiątych główne zakłady Lubaczowa zatrudniały: ZWG - ponad 700 osób, ZMB - ponad 600 i PBRol - ponad 600.

W 1975 roku z motywów politycznych nastąpił nowy podział terytorialny państwa. Utworzono 49 województw, zniesiono powiaty - zniknął też powiat lubaczowski.