Miasto
Dla mieszkańca
Dla Turysty
Dla Przedsiębiorcy
Urząd
BiP
Ponowny rozwój nastąpił w drugiej połowie XIX wieku. Powstała poczta i szpital. Wybudowano duże koszary dla wojska. Wzniesiono nowy murowany kościół i murowaną cerkiew. Znaczący wpływ na podniesienie gospodarki miasta miała budowa linii kolejowej Jarosław - Rawa Ruska w 1884 r. W 1880 roku Lubaczów miał 4425 mieszkańców (1222 Polaków, 1855 Rusinów i 1304 Żydów). Mimo znaczącego postępu , jeszcze w roku 1900 miasto posiadało zabudowę niemal w całości drewnianą. Tylko w otoczeniu rynku stało kilka murowanych domów. Wielkie pożary w 1899 i 1904 roku strawiły ogromne połacie miasta, w tym niemal całe jego ówczesne śródmieście.
Od czasu przeprowadzonej w 1867 r. w Galicji reformy administracyjnej Lubaczów należał do powiatu z siedzibą w Cieszanowie. Tuż przed wybuchem I wojny światowej w Lubaczowie mieszkało 6729 osób.
W dniu 6 VIII 1914 roku Austro-Węgry wypowiedziały wojnę Rosji. Lubaczów leżący na pograniczu z Cesarstwem Rosyjskim, już w pierwszym miesiącu wojny znalazł się w zasięgu działań zbrojnych. 11 września 5 Armia Rosyjska zajęła Cieszanów, a 12 września Lubaczów.
Okupacja rosyjska trwała 9 miesięcy, do czerwca 1915 roku. W tym okresie Rosjanie przygotowali na terenie miasta dwie linie obrony. Od przełamania 2 maja 1915 roku linii frontu pod Gorlicami połączone siły państw centralnych wypierały Rosjan z Galicji. W dniu 6 czerwca odbiły twierdzę przemyską. 16 czerwca rozegrała się bitwa o Lubaczów. Wojska X Korpusu Hanowerskiego, atakując z kilku kierunków naraz, zdobyły miasto.
Jednakże Lubaczów poniósł duże straty. Spaliło się lub uległo uszkodzeniu wiele domów. W Rynku w ruinę obrócona została szkoła ludowa i ratusz. Rekwizycje wojsk niemieckich i austrowęgierskich często przekraczały swoim rozmiarem obciążenia nakładane na mieszkańców przez Rosjan. Stan sanitarny miasta po wyjściu wojsk rosyjskich był tragiczny. Wybuchła epidemia cholery. W obliczu ogromnej liczby ofiar konieczne stało się założenie nowego cmentarza. Wybrano plac na Żelichówce, w pobliżu mogił zbiorowych żołnierzy.
Rankiem 1.11.1918 r., na wiadomość o upadku Austrii, członkowie Polskiej Organizacji Wojskowej opanowali miasto. Do końca roku trwały jednak walki z oddziałami ukraińskimi, które w pierwszych dniach listopada zajęły miasto. 6 grudnia Lubaczów został zdobyty przez przybyłe z Jarosławia siły polskie. 27 grudnia bezskutecznie usiłowały go odbić wojska ukraińskie. Na czele polskich sił walczył tu wówczas por. Stanisław Dąbek, późniejszy dowódca lądowej obrony Wybrzeża we wrześniu 1939 r.
